Ρεβύθια με ξινόχοντρο κ κάρδαμο

Υλικά: 

2 κουπες μουλιασμένα ρεβύθια

1 κρεμμύδι 

1 καρότο

1 κούπα ξινόχοντρο

ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι, λεμόνι κ λίγο καπνιστό κάρδαμο, προτιμώ να φρεσκοτρίβω μόλις είναι έτοιμο το φαγητό.Βράζουμε σε χαμηλή φωτιά περίπου 2ώρες.  

http://cretangastronomy.blogspot.gr

   Το κάρδαμο χρησιμοποιείται με διαφορετικούς τρόπους. Στο Μαρόκο όπως επίσης και στη βορειοανατολική Αφρική ηγεμονεύει σε ένα μείγμα μπαχαρικών που το λένε «ras el hanout» Το μείγμα μπορεί να αποτελείται με περισσότερα από μια δωδεκάδα μπαχαρικά. Συνήθως χρησιμοποιούνται : κάρδαμο, γαρίφαλο , κανέλα ,  πιπεριές τσίλι , κόλιανδρο , κύμινο , μοσχοκάρυδο, πιπερόκοκκος  και κουρκουμάς.
Στην Κίνα χρησιμοποιείται κυρίως στην κουζίνα της κεντροδυτικής επαρχίας Σετσουάν και νοστιμεύουν με αυτό τα κρέατα που σιγοψήνονται.
Στη Μέση Ανατολή, μέχρι το Ιράν, αρωματίζουν τον καφέ και το τσάι (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μαύρο τσάι kakakule που σερβίρουν στην Τουρκία).
Στην Ευρώπη  και ειδικά  στις σκανδιναβικές χώρες το χρησιμοποιούν στις συνταγές της αρτοποιίας, στη Φιλανδία φτιάχνουν το Pulla (ένα ήπια γλυκό ψωμί- Κέικ, σε ρολό  αρωματισμένο με τριμμένο κάρδαμο (σπόρους)και περιστασιακά σταφίδες ή τεμαχισμένα αμύγδαλα).     http://www.trip-travel.gr

Υπάρχουν αρκετά είδη κάρδαμου. Τα πιο σημαντικά είναι:

Κοινό κάρδαμο. Γνωστό και σαν κάρδαμο της Ορλεάνης, επιστημονική ονομασία Λεπίδιο το εδώδιμο. Μονοετές και ποώδες φυτό με καταγωγή απο την Ασία, αναπτύσσεται εξαιρετικά γρήγορα. Καλλιεργείται σε αρκετές περιοχές και έχει πολλές χρήσεις στη μαγειρική σε σαλάτες, ή γαρνιτούρες.  Νεροκάρδαμο. Έπιστημονική ονομασία Ναστούριο το φαρμακευτικό.Πολυετές ποώδες φυτό με βλαστούς που έρπουν. Η καταγωγή του είναι από την Ευρώπη και σήμερα βρίσκεται σε πολλές περιοχές της γης κοντά σε λίμνες, ρυάκια ποταμούς και χαράδρες.  Πικροκάρδαμο ή κάρδαμο των λιβαδιών. Χαμηλή πόα με λευκά ή ροζ άνθη. Βρίσκεται σε περιοχές του βόρειου ημισφαιρίου της γης. Τα φύλλα του είναι σαρκώδη και έχουν πικρή γεύση. 

Το κάρδαμο, έχει λεπτά και εύθραυστα φυλλαράκια με πολύ δυνατή πιπεράτη και συγχρόνως δροσερή γεύση (όπως και η μέντα). Σήμερα κοντεύουμε πια να το ξεχάσουμε, ενώ οι παλαιότεροι το εκτιμούσαν πολύ. Θεωρούσαν ότι ήταν μια πηγή σθένους και θάρρους. 
Από τα παλιά μας έρχεται η έκφραση «φάε να καρδαμώσεις» , ή «το καρδάμωσε» για κάποιον που ανέκτησε τις δυνάμεις του.

http://www.proionta-tis-fisis